Maand: augustus 2020

De auto start sinds zojuist. Prachtig. Echter, de auto laat zich nu niet uitlezen. De uitleessoftware krijgt geen toegang tot de auto. Oei. Is de connector kapot? Of heeft de OBD-II connector van de auto geen connectie meer met de rest van de auto?

De elektrische systemen lijken wel allemaal te werken. En, belangrijk, de transmissie gaat in de eerste versnelling, gaat in zijn achteruit, en gaat in de tweede versnelling. De eerste test kwam niet verder dan dat, want ik wilde auto niet ergens defect moeten achterlaten. Er komt wel een melding van transmissiestoring in het display. De bekende ‘Transmissiestoring – onderhoud nu’.

Ik ben voorzichtig optimistisch dat de reparatie op zich geslaagd is. De bak schakelt immers, en zonder bijgeluiden. De koppelingen voelen wel verkeerd aan, maar dat was conform verwachting. Die moeten immers nog worden ingeleerd (en daarvoor is toegang tot de OBD-II connector nodig).

De accu loskoppelen deed niets, maar mijn oude, simpele uitleestool die ik nog in de auto had liggen, zag wél een P0606 foutmelding. En het kon die foutmelding verwijderen. Daarmee is de storingsmelding in het display verdwenen. Er kan zonder koppelingcalibratie gereden worden, dus ik ben weer mobiel ;-).

Situatie: na het vervangen van de transmissie start de auto niet meer. Klik – klik en daarna houdt het op. Bij uitlezen braakt de auto een enorme lading foutmeldingen uit, waaronder diverse over te lage voltages bij allerlei modules.

De accu bleek minder dan 9V te leveren na enkele startpogingen. Een nachtje aan de druppellader en het voltage was weer 12.6V. Verrassend genoeg bleek één van de startkabels die ik nog had liggen, slecht contact te maken. Bij de auto had ik nog maar 10.7V over. Gek. Het andere setje startkabels werkte wel goed. Een voorbeeld van hoe vreemd elektrische problemen kunnen zijn.

Maar waarom start de auto niet? Ik zie zes scenario’s:

1. De accu is brak en levert te weinig vermogen. Daardoor zakt de spanning te ver zodra de startmotor probeert aan te slaan.
2. De startmotor (of de bedrading ervan) is defect en daardoor zakt de spanning te ver zodra de startmotor probeert aan te slaan.
3. De TCM van de nieuwe transmissie is defect en trekt te veel stroom, waardoor er te weinig over is voor de startmotor.
4. Er is een probleem met de aansluiting van kabels in het motorcompartiment. Slechte massaconnectie of zo. Er zijn nogal wat kabels los geweest.
5. De startmotor is verkeerd gemonteerd en er verhindert iets dat deze de motor kan starten.
6. Het is iets anders dat ik nog niet op de radar heb.

Ik loop de scenario’s even langs op waarschijnlijkheid:
ad 1. Defecte accu. Op voorhand wel heel onwaarschijnlijk. Dat deze juist de geest geeft bij de eerste startpoging na deze enorme reparatieklus. Feit is wel dat de accu slecht is. Na 5 startpogingen leeg zijn is toch niet normaal voor een accu lijkt me zo.

ad 2. Defecte startmotor of -bedrading. Is wat waarschijnlijk. De startmotor zat behoorlijk in de weg tijdens de montage. Ik heb ‘m telkens opzij moeten drukken en daarbij is best wat kracht op de kabels gekomen. Het zou kunnen zijn dat dit de startmotor of de bedrading ervan heeft gemold.

ad 3. TCM trekt te veel stroom. Ja, het kán. Het is een voor de auto nieuwe controlemodule. Ik heb even geprobeerd of de auto te starten is met een losgekoppelde TCM, maar nee, dan reageert de auto helemaal niet op het indrukken van de startknop.

ad 4. Defecte bedrading. Kan ik niet uitsluiten. Ik heb de massakabel waarmee de startmotor aan het chassis zit, opnieuw vastgezet en met contactspray ingespoten. Verder lijken alle kabels goed te zitten, voor zover ik kan zien.

ad 5. Tja, er was wel een dingetje bij de montage van de startmotor. Daarvoor moet ik even terug naar die rotklus van ‘de zes schroefjes’. Die benaderde ik via het gat waar de startmotor nu is gemonteerd. In de uitsparing die nodig is om de moertjes vast te kunnen draaien, moest een rubberen plugje worden gemonteerd. Ik wist niet zeker hoe die erin moest; er zijn 2 mogelijkheden. Een plaatje:

Tijdens het schrijven van dit stukje werd de nieuwe accu geleverd. Direct gemonteerd en …… <tromgeroffel> ….. de auto start! Kortom, het was optie 1. De accu had nét nu besloten om ermee op te houden. Toeval bestaat.

Nadat ik de laatste klussen had gedaan, rondom 14:30 op dag 3, was het tijd om de auto te proberen. Zenuwachtig stap ik in, druk op de startknop, druk per ongeluk ook het rempedaal in (zodat de auto zou moeten starten), hoor twee klikken en het dashboard verandert in een disco. Metertjes springen op en neer, vanonder de motorkap hoor ik allerlei geklik en geratel (kwam van de transmissie) en de foutmeldingen vlogen me om de oren. Niet alleen is Schrödingers kat dood, ik heb de doos van Pandora geopend!

Enigszins gefrustreerd probeer ik het meerdere keren: auto aanzetten, proberen te starten, en telkens met weer andere – vreemde – gevolgen. Geklik, geratel, radio kan niet meer bediend worden, knopjes op het stuur werken niet meer. Op een zeker moment lijkt de accu leeg te zijn. En jawel hoor, helemaal plat. Na zo’n 5 startpogingen. Zelfs de ramen gingen niet meer omhoog. Wat nu?

Brezan maar eens gebeld. Wat kost een nieuwe accu daar? Zo’n 160 euro incl. BTW. Hmm, dezelfde kost online 87 euro, maar wordt dan pas morgen geleverd. De auto een nacht laten staan met open ramen is geen optie, maar om daarvoor meer dan 70 euro te veel te gaan betalen, nee, gaat niet gebeuren.

Ik besluit de Honda (motor) maar eens in te zetten. Daar zit een kleine accu in, maar die is 12V en heeft voldoende kracht om de ramen van de auto dicht te kunnen doen. Met startkabels aangesloten en.. succes! De ramen zijn dicht. Nog even geprobeerd om de auto te starten, maar dat kan natuurlijk niet met zo’n kleine accu. Nieuwe accu besteld en een druppellader voor de oude accu gehaald bij de Action. Nu is het wachten op de nieuwe accu, wat mij ook tijd geeft om eens na te denken over wat er aan de hand zou kunnen zijn.

Dag 3. 10:00 uur begonnen. Ik ben een heel eind met de klus. De nieuwe versnellingsbak zit in de auto en onder de motorkap vordert het werk gestaag. Onder de auto moeten nog wel twee moeilijke klussen worden gedaan: 1. de aandrijfas aan de bestuurderszijde moet nog in de versnellingsbak en 2. de onderste draagarm moet weer goed gemonteerd worden. En de versnellingsbak moet nog worden gevuld met olie.

Maar ik zit met mijn hoofd niet bij die moeilijke klussen. Die zullen uiteindelijk wel lukken. De grote vraag is: gaat de nieuwe transmissie werken? Ga ik een als nieuwe auto hebben? Of is er iets mis? Als allesvrezer zie ik wel wat zaken die mis zouden kunnen zijn:

• De nieuwe transmissie is niet goed. En er kan héél veel mis zijn met de transmissie! Wat doe ik dan? De kapotte weer terugzetten? Ik moet er niet aan denken.
• De auto accepteert de nieuwe TCM niet of kan er niet mee omgaan. Daarvoor is een oplossing denkbaar: ik zou de oude TCM kunnen overzetten.
• Misschien heb ik draadjes losgetrokken, stekkertjes beschadigd, of zitten niet alle stekkers goed vast. Dat zou leiden tot allerlei foutmeldingen.

Ik ben óp van de zenuwen. Enerzijds kan ik niet wachten om zo ver te zijn dat ik de auto kan starten en het kan proberen, anderzijds durf ik het eigenlijk ook niet. Het voelt een beetje als Schrödingers kat: zo lang ik de auto nog niet heb gestart, is de auto in een superpositie en is de reparatie zowel wel als niet gelukt. Pas als ik de auto probeer te gebruiken, materialiseert één van beide statussen.

Maar goed, ik moet gewoon door. De laatste klussen aanpakken.

Dag 1. 17:00. Now is as good as time as ever om te beginnen. Eerst ruimte maken om te werken: luchtbox verwijderen, accu, accubak, startmotor. Luchtinlaathuis – nee, die laatste kreeg ik niet los en hoefde toch niet los. Al met al ging het voorbereidende werk prima. Dat geeft de burger moed. Mag ook wel, want het is behoorlijk spannend allemaal. Ik heb geen plan B. Als het niet lukt, dan staat er een kapotte auto achter de garage.

Vervolgens één van de moeilijkere klusjes aangepakt: het loshalen van het koppelingshuis van het vliegwiel. Dit moet gebeuren voordat de motor en de versnellingsbak van elkaar worden gescheiden. Toegang tot de zes moeren gaat via de (kleine) opening waar de startmotor zat. Door na elke losgedraaide moer de krukas 60 graden te draaien, komt de volgende moer in beeld. Nou ja, in beeld. Er is niets van te zien, alles moet op de tast. Gelukkig heb ik, door al het inlezen, een mentaal plaatje van de situatie en het losdraaien van de moeren ging verrassend eenvoudig. Wel viel één van de moeren. Oeps! Die ligt nu onderin het motorhuis, aan de motorzijde van het vliegwiel. Ik realiseerde me: Nu kan ik niet meer terug, want die moer moet er hoe dan ook uit. Onwillekeurig denk ik ‘[Ctrl]+z’, maar dat werkt niet in het echte leven ;-). De versnellingsbak zal los moeten van de motor om de gevallen moer eruit te halen. Ik hoop van harte dat die er uitkomt zonder dat het vliegwiel eraf moet. Het is ook een waarschuwing voor bij de montage, want als zo’n moer bij de montage zou vallen, dan moet de versnellingsbak weer los van de motor! Ik denk eraan om de moeren voor montage vast te lijmen in de dopsleutel, dan vast te draaien en dan de lijm weer los te breken. De vraag is alleen met welke lijm ik dat doe. Secondenlijm is misschien te sterk. Iets om op te letten in ieder geval!
Omstreeks 21:00 hou ik ermee op voor vandaag. Het gaat allemaal best goed.

Dag 2. 08:00 weer begonnen. Uiteindelijk bleek het werk in het motorcompartiment enorm mee te vallen. De moeren zaten niet bijzonder vast, alles ging soepel. Het werk aan de onderzijde van de auto viel juist behoorlijk tegen. Met name het loshalen van de onderste draagarmen van de wielophanging was een rotklus. Het is uiteindelijk gelukt, maar helaas is aan beide kanten daarbij wel de rubberen omhulsels van de fuseekogels beschadigd. En dat is APK-afkeur, omdat daardoor op termijn vuil in de fuseekogels kan komen en ze dan niet meer goed werken. Grr. Ik ga ze t.z.t. wel vervangen. Eerst maar eens deze klus afmaken.

Het laten zakken van de oude transmissie en ophijsen van de nieuwe, ging eigenlijk verrassend eenvoudig. Wel duurde het ophijsen lang. Uren van rustig takelen en ondertussen de bak met een krik ondersteunen. Met de transmissie uit de auto, ben ik met een zaklamp achter het vliegwiel gaan zoeken naar het gevallen boutje. Die had ik gelukkig al snel gevonden. Pfoei! Bij de montage bleek het vooral een hele klus om het koppelingshuis precies zo te draaien, zodat de zes boutjes in de daarvoor bestemde gaten in het vliegwiel kwamen. Maar ook dat lukte uiteindelijk.

Nadat ik de transmissie met twee bouten had vastgezet aan de motor, kwam het spannendste deel van de klus: het weer vastbouten van het vliegwiel aan het koppelingshuis. Op de tast moesten er zes moeren op bouten gedraaid worden, waarbij de toegang tot de bouten nog geen 2 cm breed is, die alleen op de tast te vinden is, én, last but not least, waarbij de moertjes erg makkelijk in het motorhuis zouden kunnen vallen (zoals bij het loshalen was gebeurd). Als dat zou gebeuren bij de montage, dan moesten (1) alle moeren die al gedaan waren, weer losgehaald worden, (2) transmissie en motor weer van elkaar gescheiden worden, (3) transmissie uit de auto getakeld worden om bij het gevallen moertje te kunnen komen, en (4) alles weer opnieuw gedaan worden. Kortom, uiterst spannend allemaal. Ik heb de moeren telkens met secondenlijm in de dopsleutel vastgelijmd en zo gemonteerd. Het was een urenlang gepriegel, maar het is uiteindelijk gelukt.

Daarna kon alles weer opgebouwd worden. Het was inmiddels laat geworden, zodat ik me concentreerde op het vastzetten van de transmissie aan de motor en het kunnen verwijderen van de gele draagbalk. Ik wilde de auto voor de nacht op slot kunnen doen met een dichte motorkap.