Vandaag zou ik de laatste 2 kilometer door het bos lopen. Het bos bleek al na zo’n 500 meter écht te dicht te zijn om doorheen te komen en ik besloot toch maar weer de reguliere route te volgen, zodat ik vandaag toch weer de rivier over ging steken. Gelukkig kon dit op punten waar de rivier extra breed was, zodat het gemiddeld minder diep was. Het viel eigenlijk best mee. Vlak voordat ik het Height of the Rockies provincial park aan de zuidkant uitliep, zag ik een wapiti hert op het trail. Helaas was ik te laat met het fototoestel.
Als laatste verrassing bleek ik ook Joffre creek nog te moeten oversteken. Nog een rivier, met water tot over mijn knieën. Geen probleem: dit kan ik inmiddels.
Het bleek niet mogelijk om een doorlopende trail te construeren van 13 dagen. Vandaag ga ik een heel stuk over een weg moeten lopen. In totaal 17 kilometer. Niet erg enerverend en verrassend zwaar. Het was een bloedhete dag en de combinatie hitte en stevig doorlopen zorgden ervoor dat ik behoorlijke blaren heb opgelopen vandaag. Hoewel ik op een weg liep, heb ik de hele dag geen mensen gezien.
Ik liep in de richting van het begin van het pad (’trail head’) van het pad naar het Queen Mary lake. Op het laatst kwam ik wat in de problemen: mijn water raakte snel op en rondom de weg waarop ik liep, was geen waterbron. Tot overmaat van ramp kwam ik bij een splitsing, waar ik maar moest gokken welke richting ik moest kiezen. Ik koos een richting en een kilometer verder hoorde ik in de verte een kreekje ruisen. Yess! Zelfs al ben ik verkeerd gelopen, ik loop nu zeker door naar de kreek!
Daar aangekomen ben ik neergeploft en heb de tijd genomen om bij te drinken. Het was nog maar 17:30, maar ik was óp. Ik bleek goed gelopen te zijn. Het was ruim 20 kilometer vandaag, het grootste deel daarvan over een reguliere weg. Toch ook een behoorlijk hoogteverschil overbrugt: alles bij elkaar 600 meter omhoog en 500 omlaag vandaag.
Morgen naar Queen Mary lake!