De hele cabin voelt als een escaperoom. Hoe werkt de olielamp? Hoe stel je luchtinlaat van de kachel af? Hoe zet je koffie met wat er aanwezig is? Hoe krijg ik het oliefornuis aan de praat? En overal lag van alles. Een oude militaire kaart van de omgeving (1977), een bak met spelletjes, slim gefabriceerde aanmaakblokjes (stukjes eierdoos met vet erin) én een gastenboek.
Ik heb lekker uitgerust. Mijn voeten hadden ook rust nodig. Met name de enorme blaar op mijn linkervoet begon een probleem te worden. Er was vuil in gekomen. Ik ben het terrein dus ook niet af geweest. Geen daghike vandaag. Ik heb alleen wat hout gehakt voor de mensen die na mij komen, mijn kleding gewassen in het meer en ik heb zitten lezen in het gastenboek (vanaf 2001). Er komen hier bijzonder weinig mensen. Echt maar een tiental groepen per jaar.
